Rumored Buzz on นิทานรัก
Rumored Buzz on นิทานรัก
Blog Article
ห้องพักนักเขียนนิทาน ประวัติ : นำบุญ นามเป็นบุญ
ตุ๊กตาที่ฮัคนำกลับมาบ้านนั้นเป็นตุ๊กตาที่เขาทำขึ้นเองเพื่อนำมามอบให้น้องสาวในวันคล้ายวันเกิด! ฮัคอยากให้ยูมีเพื่อนอยู่ด้วยเวลาที่เขายังไม่กลับจากโรงงาน เพราะเขาไม่อยากให้น้องสาวต้องเหงาจนเกินไป ส่วนยูจำไม่ได้เลยว่าวันนี้คือวันเกิดของเธอ เมื่อพี่ชายเตือนว่านี่คือวันเกิดของเธอและนำของขวัญมาให้ ยูจึงดีใจมาก
ตอนพักเที่ยง…ลูกยีราฟมักหามุมสงบ ๆ ในท้องทุ่งเพื่อนั่งกินอาหารตามลำพังอยู่เสมอ แม้อาหารของลูกยีราฟจะอร่อยมาก แต่ลูกยีราฟกลับรู้สึกว่ามันยังขาดอะไรบางอย่างไป
นิทานชุด จากแรงบันดาลใจ เจ้าหญิงขี้อิจฉา
ยูร้องไห้ด้วยความปลื้มปีติจนฮัคต้องกอดน้องสาวพร้อมกับกระซิบเบา ๆ ว่า “สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะคนดี”
นิทานเรื่อง ความพยายามของชายกลัวน้ำ
กาลครั้งหนึ่ง ณ โรงเรียนกลางทุ่งดอกไม้ มีลูกสัตว์หลากหลายชนิดเล่าเรียนอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ ลูกสัตว์ส่วนใหญ่มีฐานะไม่สู้ดีนัก ยกเว้นก็แต่ลูกยีราฟคอยาวที่เพิ่งย้ายมาจากเมืองอื่นที่ทางบ้านมีฐานะดีกว่าใคร ๆ
หมาตัวหนึ่งเดินคาบเนื้อวิ่งข้ามสะพานมา เมื่อถึงกลางสะพานก็ก้มมองลงไปในบ่อน้ำเบื้องล่าง เห็นหมาตัวหนึ่งกำลังคาบชิ้นเนื้อที่ใหญ่กว่า ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเงาของตัวเอง เจ้าหมาก็เกิดความละโมบ อ้าปากเห่ากระโชกเพื่อหวังจะแย่งชิ้นเนื้อในน้ำมาเป็นของตัวเอง ปรากฏว่าทันทีที่อ้าปาก เนื้อที่คาบอยู่ก็ร่วงหล่นลงน้ำ นิทานรักของสองเรา กว่าจะสำนึกได้ว่าหมากับก้อนเนื้อที่เห็นคือเงาของตัวเองในน้ำ ก็สายเกินไปแล้ว
ในวันต่อ ๆ มา ฮัคก็ยังคงตื่นออกไปทำงานแต่เช้าและกลับบ้านค่ำกว่าปกติอีก ฮัคบอกน้องสาวว่าไม่ต้องรอกินข้าว…ให้กินก่อนได้เลย แม้ฮัคจะยังคงยิ้มแย้มและใจดีไม่แปรเปลี่ยน แต่ยูกลับกังวลว่าพี่ชายอาจรักเธอน้อยลง เด็กผู้หญิงที่กำพร้าพ่อแม่อย่างยูจึงรู้สึกเหงามาก ยูกลัวว่าพี่ชายจะไม่รักเธอเหมือนเดิมอีกแล้ว
แต่ความฝันที่เคยสวยงามความรักเราวันนี้มันเลือนลาง
นิทานพื้นบ้านญี่ปุ่น แอปเปิ้ลให้เพื่อน
นิทานพ่อมดแม่มด พ่อมดน้อยกับสูตรยามหาประลัย
วันหนึ่งในฤดูหนาว ชาวนาคนหนึ่งเดินมาพบงูนอนขดตัวแข็งทื่อใกล้ตาย เพราะสภาพอากาศที่หนาวเหน็บ ชาวนารู้สึกสงสารจึงอุ้มงูไว้แล้วนำกลับบ้านด้วย เมื่อมาถึงบ้าน ชาวนาก็ก่อกองไฟเพื่อให้ความอบอุ่น แต่เมื่องูได้สติก็เข้าฉกชาวนาจนถึงแก่ความตายทันที
เช้าวันหนึ่ง ขณะที่พ่อไก่กำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารบนลานดิน ก็เขี่ยเจอพลอยเม็ดงามส่องประกายวิบวับ จึงรำพึงขึ้นว่า ถ้าช่างทองมาเห็นพลอยงามเม็ดนี้ คงจะดีใจมาก แต่สำหรับข้าแล้ว ข้าวแค่เม็ดเดียว ยังมีค่ามากกว่าพลอยเม็ดโตเสียอีก ในที่สุด พ่อไก่ก็เลิกสนใจพลอยเม็ดนั้น แล้วหันไปขุ้ยเขี่ยหาอาหารของตัวเองต่อไป